Navidades en Agosto....Święta w sierpniu…

Navidades en Agosto…

 

En estas fechas y después de hablar de tantas cosas, amistad, regalos… no podemos olvidarnos de la familia, los que están y los que aún en la distancia siguen tan presentes como si los tuviésemos aquí al lado, para todos esos que por diferentes circunstancias no se encuentran con nostras en estas fechas solo decirles que no hace falta la Navidad para saber lo mucho que los necesitamos, que no es necesario que llegue diciembre o fechas señaladas para saber que queremos estar con ellos, las navidades pueden celebrarse en Agosto si es necesario, cualquier mes y cualquier día son buenos siempre que estés con los que más te quieren y saben hacerte sentir bien, por todo esto os invitamos a celebrar la Navidad a partir del momento en el que podáis compartir ese día con todos los que amáis y os aman, adelantar la Nochevieja, retrasarla si es necesaria para estar con esa persona especial y que por un motivo u otro no pudo estar.

 

Nosotras somos muy afortunadas porque tenemos dos familias una en Polonia y otra en España, nunca nos sentimos solas y siempre hay un “dile a la polaca que se cuide” o “muchos besos para Carmen y un abrazo muy fuerte” no es necesario hablar el mismo idioma para entenderse y seguramente mucha gente cuando lea esto se sienta identificada.

 

Lo importante es que estés donde estés y con quién sea seas muy feliz y puedas compartir tu Navidad.

 

Por todo esto la Navidad solo es la excusa perfecta para compartir tiempo y momentos infinitos con tu familia, no seamos torpes y compartamos muchas navidades a lo largo del año, noches buenas y noches viejas cada vez que queramos…

 

Felices fiestas desde esta parte de España al otro lado de Polonia y viceversa¡¡¡

 

Święta w sierpniu…

 

W tym czasie świątecznym, po rozmowach o tylu rzeczach, przyjaźni, prezentach … nie możemy zapomnieć o rodzinie, o tych, którzy są blisko nas i o tych, którzy mimo odległości zawsze są obecni, tak jak by byli tuż obok. Tym wszystkim, którzy z przeróżnych powodów nie są w tym czasie z nami, chcemy powiedzieć, że nie potrzeba Świąt żeby naprawdę wiedzieć jak bardzo siebie nawzajem potrzebujemy, że nie jest konieczny ani grudzień ani Święta żeby wiedzieli, że chcemy z nimi być. Święta można zrobić w sierpniu jeśli jest taka potrzeba. Jakikolwiek miesiąc, jakikolwiek dzień są dobre, zawsze wtedy kiedy jesteś z tymi, którzy cię kochają i sprawiają, że cudownie się czujesz. Dlatego zapraszamy was żebyście świętowali już od tej chwili, którą możecie dzielić z bliskimi, przyśpieszyć Wigilię bądź ją opóźnić jeśli jest taka potrzeba.

 

My jesteśmy szczęściarami, ponieważ mamy dwie rodziny, jedną w Polsce i drugą w Hiszpanii, nigdy nie czujemy się same, zawsze jest ktoś kto powie: „powiedz polce żeby o siebie dbała” albo „dużo buziaków dla Carmen i ogromne uściski”. Nie trzeba mówić tym samym językiem żeby się rozumieć i pewnie wielu z was się z tym zdaniem identyfikuje.

 

Najważniejsze to to, że obojętnie gdzie będziecie w te Święta, żebyście byli szczęśliwi i mogli je dzielić z bliskimi.

 

Dlatego właśnie Święta są cudownym powodem by spędzać czas i niekończące się chwile z rodziną. Nie bądźmy głupi i organizujmy jak najwięcej Świąt w ciągu roku, wigilii i sylwestrów, za każdym razem kiedy tylko zechcemy…

 

Wesołych Świąt z tej strony Hiszpanii dla tamtej strony Polski i na odwrót!!!

 

 

 

Prezenty... Regalos...

Wstaję... za oknem szaro, trochę taki dzień żeby wskoczyć pod kocyk, zaszyć się i wogóle nie wychodzić, do tego nasze mieszkanie jeszcze pachnie czekoladą, po ostatnim wypieku ... Ale wyjść trzeba, jeszcze nie teraz, potem, nawet to jest przyjemne wyjście... na poszukiwanie ostatnich prezentów i na kawke w dobrym towarzystwie.

Uwielbiam dawać prezenty, uwielbiam takie, które sprawiają ogromną radość, które przede wszystkim zaskakują, ale najbardziej, najbardziej ze wszystkich takie, które są niespodzianką. Jeśli mogę wybrać dla siebie między niespodzianką a nie... to to będzie zawsze niespodzianka, moi bliscy o tym wiedzą.

Ale tak przez te ostatnie dni poszukiwania mentalnego tych różnych prezentów miałam czas na refleksje o tym obdarowywaniu siebie wzajemnie. Tak się złożyło, że ostanio odbyłam wiele rozmów z przyjaciółmi właśnie o prezentach... o ich prawdziwym znaczeniu, o tym jak to strasznie miło coś dostać nie spodziewając się, coś osobistego, coś co ta druga osoba widząc gdzieś na straganie pomyślała właśnie o tobie, bo ten naszyjnik jej się właśnie z tobą skojarzył...

Albo takie prezenty zrobione własnoręcznie... dostałam takie prezenty właśnie na urodziny... są jedyne i niepowtarzalne...

Albo takie rzeczy, które okazuje się, że kiedyś tam o nich ten ktoś mówił a ten drugi zapamiętał, no i otwierasz i jest...

Wszyscy uwielbiamy otrzymywać i dawać, postaram się przy dzisiejszym kupowaniu, żeby te moje prezenty też były takie właśnie przemyślane i dopasowane.

Ale są jeszcze takie prezenty od życia, których się nigdy niespodziewamy, a które dostajemy – przyjaźnie, spotkania, rozmowy, jakaś wiadomość po czasie, jakaś niepowtarzalna chwila... to są dopiero skarby i wcale nie potrzebują poszukiwania i biegania po sklepach, tylko czasu... i otwarcia się...

Życzę Wam osobistych prezentów, zabawnych, zaskakujących i innych... ja ze względu na pewne zamówienia postarałam się takie prezenty stworzyć, mam nadzieję, że spełnią swoją funkcję...

Me levanto… detrás de la ventana un día gris, un día para meterse debajo de la mantita y no salir jamás, y además nuestro piso oliendo a chocolate después de mi última prueba pastelera… Pero salir, hay que salir, todavía no, luego, será una salida muy agradable… para la búsqueda de los últimos regalos y para un cafelito en buena compañía.

Me encanta dar regalos, me encantan los que dan felicidad al otro, mucho más los inesperados, pero los que más de todos todas, son los que son sorpresa. Si puedo escoger para mi misma entre sorpresa y no… siempre será la sorpresa, mi gente lo sabe.

Pero estos últimos días de búsqueda mental de los diferentes regalos he tenido tiempo para reflexionar sobre regalarnos unos a otros. Ha coincidido que en la última época he tenido varias conversaciones con amigos y amigas sobre los regalos… sobre su verdadero significado, sobre lo guay que es recibir algo que no te esperas, algo personal, algo que la otra persona viéndolo en un puesto ha pensado justamente en ti, porque ese collar justo pegaba contigo…

O los regalos hechos a mano… he recibido unos en este cumpleaños pasado… son únicos e irrepetibles…

O las cosas, que resulta que un día alguien las mencionó por encima y otro alguien se ha acordado, lo abres y ahí está…

A todos nos gusta dar y recibir, intentaré en la compra de hoy que mis regalos sean justamente así, pensados y ajustados a los que los reciban.

Sin embargo existen otro regalos iguales o más importantes, regalos que da la vida, que nunca esperamos y los recibimos a diario – las amistades, los encuentros, las conversaciones, algún mensaje después de tiempo,  momentos irrepetibles… esos si que son tesoros, y ni siquiera necesitan búsquedas y correr por las tiendas, solo tiempo… y abrirse….

Os deseo unos regalos personales, divertidos, sorprendentes y diferentes… al haber recibido unos pedidos he intentado crear unos regalos así. Espero que cumplan con las expectativas, pero sobre todo espero que generen ilusión y cariño por parte de las personas que nos los han encargado y de sus destinatarios….

Entre Nosotras... Między nami...

No tuve ninguna duda de comenzar esta aventura contigo porque era la oportunidad perfecta de compartir más momentos únicos de risas y conversaciones interminables. Por eso creo que a todos nuestros lectores les gustará saber de qué se conocen una polaca y una española tan diferentes y en momentos prácticamente iguales.

Creo que lo nuestro realmente fue un flechazo, nos bastó con vernos para saber que nos tendríamos la una a la otra toda la vida. Y así es como empezó esta historia de amistad y por qué no decirlo, de amor verdadero, puesto que las amistades se basan en eso, en amores eternos, incondicionales, sin esperar nada a cambio.

Por qué te quiero, por muchas cosas, pero sobre todo porque eres sentimentalmente muy generosa, tanto que has compartido conmigo risas y llantos, y eso es lo que más me gusta de ti, lo mucho que puedes dar y lo poco que necesitas recibir.

Podría describirte, pero no es necesario, lo que se ve es lo que eres, una mujer capaz de dejar todo por amor, pero sin abandonar nada ni a nadie. Un camaleón que se adapta a las situaciones más complicadas siempre con una sonrisa, un alma serena y una inteligencia emocional extrema.

Por todo esto y por mucho más que me reservo es muy fácil quererte y prácticamente imposible olvidarte.

Espero que cuando esto lo lean much@s tengan la suerte de tener una amiga o un amigo como TÚ, que sabe estar en la cercanía y en la distancia sin tener que decir nada, basta con una mirada.

P.D. Kasia: tengo que confesar que al traducir, alguna que otra lagrimilla se me ha caído… es precioso…

(Ah, nos conocemos por el trabajo ;) )

Nie miałam żadnych wątpliwości w momencie rozpoczynania tej oto przygody razem z Tobą a to dlatego, że była dla mnie idealną okazją żeby wspólnie dzielić te niepowtarzalne chwile pełne śmiechu i niekończących się rozmów. Dlatego myślę, że wszyscy nasi czytelnicy zechcą wiedzieć skąd się znają polka z hiszpanką, tak różne od siebie.

Wierzę, że to co jest między nami zaczęło się jak miłość od pierwszego wejrzenia, wystarczyło, że na siebie spojrzałyśmy by wiedzieć, że mamy siebie na całe życie. I tak właśnie zaczęła się ta historia przyjaźni i dlaczego nie, prawdziwej miłości, dlatego, że przyjaźnie właśnie na tym się opierają, na miłości wieczniej, bezwarunkowej, bez oczekiwania niczego w zamian.

Dlaczego cię kocham, z wielu powodów, ale przede wszystkim dlatego, że jesteś bardzo chojna uczuciowo, tak bardzo, że dzieliłaś ze mną płacz i śmiech, i to jest to, co najbardziej w tobie lubię, to ile potrafisz dać i jak mało potrzebujesz w zamian.

Mogłabym cię opisać, ale to nie jest konieczne, jesteś taka jaką widać, kobietą zdolną do pozostawienia wszystkiego dla miłości, ale bez opuszczenia nikogo ani niczego. Jak kamaleon, który dopasowuje się do sytuacji nawet najbardziej skomplikowanych i zawsze z uśmiechem, ze spokojną duszą i extremalną inteligencją emocjonalną.

Z tych powodów i z wielu innych, które zachowuję dla siebie, łatwo jest cię kochać i praktycznie niemożliwością jest zapomnieć.

Mam nadzieję, że ci, którzy będą to czytać mają to szczęście posiadania takiej przyjaciółki lub przyjaciela jak TY, która potrafi być blisko i daleko, bez potrzeby wypowiadania słów, wystarcza jedno spojrzenie.

P.S. Kasia: Muszę przyznać, że podczas tłumaczenia niejedna łezka zakręciła mi się w oku... przepiękne...

(Aha, znamy się z pracy ;) )

Espacios llenos de vida... Zakątki pełne życia...

Hay momentos en tu vida en los que necesitas un respiro, bien porque haya sido un día muy duro, una semana demasiado larga, un mes estresante incluso para ti que estás acostumbrad@ a no parar… simplemente necesitas salir de ese espacio, de esa rutina y relajarte, y para eso, que mejor que una escapada a tu rincón favorito de casa, un paseo por tus pensamientos, cerrar los ojos y dejar la mente en blanco…, eso cuesta muy poco y en ocasiones es muy necesario.

Hacía demasiado que no lo realizaba, ya que mi cabeza estaba muy ocupada intentando arreglar un mundo que está patas arriba y que en algunos instantes ha llegado casi a dejarme sin aire, por eso durante este puente he conseguido reflexionar sobre muchas cosas y me he permitido salir y respirar ese aire que en momentos llegó a faltarme.

Momentos con mi familia en diferentes espacios, espacios llenos de vida y de tiempos pasados.

Un pedacito de mi puente… espero lo disfrutéis tanto como yo.

Są takie momenty w życiu, w których potrzebujesz oddechu, z powodu ciężkiego dnia, zbyt długiego tygodnia, stresującego miesiąca, który nawet dla przyzwyczajonych do życia w biegu okazał się zbyt ciężki…  W takich chwilach trzeba opuścić rutynę i poszukać relaksu, a do tego najlepsze są takie osobiste zakątki, które wszcyscy posiadamy  - ulubione miejsce w domu, sam na sam ze swoimi myślami, zamknięcie oczu i nie myślenie o niczym... to takie rzeczy, które mało kosztują a są bardzo ważne i potrzebne.

Od dłuższego czasu nie pozwalałam sobie na takie właśnie chwile, miałam głowę zbyt zajętą naprawianiem świata, który i tak jest przewrócony do góry nogami i który w pewnych momentach pozostawiał mnie bez oddechu. Dlatego w zeszły weekend udało mi się znaleźć czas na refleksje i pozwoliłam sobie na wyjście i zaczerpnięcie tego oddechu, którego powoli zaczynało mi brakować.

To były chwile z moją rodziną w różnych zakątkach, zakątkach pełnych życia z czasów dziecinnych.

Oto kawałeczek mojego weekendu... Mam nadzieję, że się wam spodoba, tak jak mnie.

Invierno... dos horas menos de oscuridad… Zima... o dwie godziny mniej w ciemności...

Si alguien me preguntase, a mi no me gusta el invierno… y a vosotros/as?

En general no me gusta el invierno, pero si me adentro en los detalles si que me gusta, incluso mucho, me gustan los momentos concretos que trae el invierno, momentos por los cuales incluso merece la pena de vez en cuando tener los pies helados, porque estos momentos lo recompensan… La mayoría de estos momentos para mi se relacionan con Polonia, porque en España también hay invierno, os lo aseguro, incluso un invierno de tal manera que aunque la barita de mercurio es más alta, si el frío te atraviesa, ya no hay solución (y tengo testigos).

Resumiendo, me gusta el invierno polaco, aunque nunca pensé que lo diría, y todos vosotros que estáis ahora en aquel lado de Europa, os estaréis echando las manos en la cabeza. Y yo seguramente también me sorprenderé a mi misma quejándome cuando este allí, pero de momento, aquí en mi sofá cómodo, debajo de la mantita siento que me encanta el invierno polaco.

Uno de los momentos que me encantan es cuando llegas congelada/o a tu casa, calentita, vas con prisa a la cocina, preparas el té con limón y miel, te sientas en el sillón y ya…

De una manera extraña también me gusta esa oscuridad de las 16:30… aquí en España tengo dos horas menos de esa oscuridad y por supuesto lo aprecio cantidad, porque el sol es el sol, te da energía siempre… pero esa oscuridad de las 16:30 tiene algo… y en realidad no sé describirlo bien, pero es como poder adentrarse en una misma, en esa calidez casera y tener horas de lectura, de escuchar música y para dejar que surjan distintas ideas e inspiraciones…

Aprovechando esa oscuridad con el té limón y miel pasamos las tardes con el conjunto de ganchillo, lanas de colores, bolitas, servilletas, lazos y otras cosas realizando vuestras ideas y pedidos (marcos, pulseras, collares, pendientes, botitas, gorros, bolsos…)

Os invitamos para aprovechar el invierno de forma creativa… os invitamos a compartir cualquier idea, porque no hay cosas imposibles, si tenéis una idea, ¡no la dejéis escapar!

Os deseamos una tarde muy agradable…

P.D. A todos y todas en España -  a pesar de ser Polonia un país frío en invierno, no significa que yo no paso frío… posiblemente soy la persona que más capas de ropa lleva en este país ;)

Jakby tak mnie ktoś zapytał to nie lubię zimy... a wy?

Ogólnie to nie lubię, ale jakby tak wejść w szczegóły to lubię a nawet bardzo, lubię takie konkretne zimowe momenty, takie chwile, dla których nawet warto mieć czasami lodowate stopy, bo te chwile to rekompensują... Te chwile to w większości te związane z Polską, bo w Hiszpanii też jest zima, o zapewniam Was, i nawet taka, że choć słupek rtęci jest wyżej, to jak cie to zimno przeszyje to już wyjścia nie ma (mam na to świadków). Podsumowując lubię polską zimę, choć nigdy nie sądziłam, że to powiem, a wy wszyscy, którzy właśnie jesteście po tamtej stronie Europy pewnie łapiecie się za głowy i ja się też pewnie przyłapię na narzekaniu jak do was przyjadę, ale jak na razie tu na mojej wygodnej sofie pod kocykiem lubię polską zimę J

A najbardziej to uwielbiam te chwile jak przychodzisz zmarznięta/y do ciepłego domu, biegniesz do kuchni, parzysz herbatkę z cytryną i miodem, siadasz w fotelu i już...

W jakiś dziwny sposób lubię też tą ciemność o 16.30... tu w Hiszpanii mam o dwie godziny mniej w tej ciemności i oczywiście ja to doceniam ogromnie, bo słońce to jest to, dodaje energii zawsze... ale ta noc o 16.30 coś w sobie ma... i chyba za bardzo nie potrafię tego opisać, ale to tak jakby móc się zaszyć w samą siebie, w to domowe ciepełko i wtedy mieć godziny na czytanie, słuchanie i na różne pomysły i na inspiracje...

Wykorzystując tą ciemność przy herbatce z cytryną i miodem spędzamy wieczory z zestawem szydełek, kolorowych włóczek, koralików, serwetek, tasiemek i innych realizując wasze pomysły i zamówienia (ramki, bransoletki, naszyjniki, kolczyki, buciki, czapki, torebki...).

Zapraszamy was do wykorzystania zimy w sposób kreatywny... zapraszamy was z każdym pomysłem, bo nie ma rzeczy, których nie da się zrobić, jeśli tylko macie jakiś pomysł, nie pozwólcie mu uciec!

Życzymy Wam miłego wieczoru...

P.S. Do wszystkich w Hiszpanii ... mimo, że Polska to zimny kraj w zimie, nie oznacza, że mnie nie jest zimno... prawdopodobnie jestem najbardziej naubieraną osobą w tym kraju ... ;)

Narodziny... Nacimiento...

Noviembre ha resultado ser un mes de muchos nacimientos entre nuestros allegados, una nueva persona en el mundo, esa nueva cara, esos ojos, ese olor, siempre conlleva consigo mismo muchas reflexiones...

Cada una de nosotras no somos nada más que el inicio o la continuidad de un gran amor, en diferentes puntos o momentos del universo pero en conclusión el principio en el que alguien puso toda su ilusión, nueve meses de gestación y el cariño infinito de unos padres que decidieron que formásemos parte de sus vidas y pudiésemos dar forma desde ese mismo instante a la nuestra.

Ninguna de nosotras somos madre, sin embargo, hemos tenido la suerte de tener a nuestro lado dos ejemplos excepcionales, unas madres que nos han cuidado y lo siguen haciendo, con las que hablamos y desde la distancia tienen ese sexto sentido para saber lo que necesitamos sin necesidad de que nos veamos.

Listopad okazał się miesiącem wielu narodzin wśród naszych bliskich, nowa osoba na świecie, ta nowa twarz, te oczy, ten zapach, zawsze niesie za sobą mnóstwo refleksji...

Każda z nas nie jest niczym więcej jak tylko początkiem bądź kontynuacją wielkiej miłości, w róznych chwilach i miejscach na ziemi, ale w podsumowaniu, początkiem, w który nasi rodzice włożyli całą swoją miłość, którzy zdecydowali byśmy były częścią ich życia i byśmy od tego momentu mogły zacząć nasze własne.

jak na razie nie jesteśmy mamami, ale posiadamy to szczęście by mieć przy naszym boku dwa przecudowne przykłady mam, mam które się nami zawsze opiekowały i nadal opiekują, z którymi rozmawiamy na codzień i mimo odległości za pomocą swojego szóstego zmysłu wiedzą doskonale czego potrzebujemy.

Lilas es el nombre de la hija de una amiga y a su madre le encantó esta camiseta, para ella Lilas es el centro de su universo y le encanta que esta camiseta sea tan única como su pequeña.

Lilas to imię córeczki pewnej kolezanki, której bardzo się spodobała ta koszulka, bo dla niej, jej córeczka jest centrum świata, dlatego właśnie ta koszulka jest unikatowa, tak jak jej maleńka.

Este mes nacieron varias hijas e hijos unicas/os, por eso os queremos mostrar unas pequeñas maravillas que les hemos hecho y a la vez os invitamos a crear con nosotras... Podeis escribirnos!

W tym miesiącu było więcej takich niepowtarzalnych córeczek i synkówm dlatego chcemy wam pokazać te różne cudeńka, które im stworzyłyśmy i przy okazji zapraszamy was do współtworzenia... Piszcie do nas!

Una mamá nos pidió un bolso - buho para su preciosa niña... este es el resultado....
Jedna mama nas poprosiła o torebkę - sowę dla swojej pięknej dzewczynki... taki z tego rezultat...

Weekend ... Fin de semana ...

 

Ostatni tydzień był dla nas czymś w rodzaju biegu... przygotowywałyśmy codziennie nowe „kreacje” na targ, który miał miejsce wczoraj... nasze mieszkania były pełne włóczek, nici, kleju, guzików, igieł, które się nam gdzieś pozaszywały, zpaghetti, materialów przeróżnych, ale przede wszystkim czego było najwięcej to emocji... Jesteśmy emocjonalne, tak więc i do tego zadania tak podeszłyśmy, całkiem pozytywnie z nutką stresiku „jak to będzie i co z tego będzie?”. A bylo tak: całą niedzielę spędziłyśmy na naszym stoisku i nie tracąc czasu i jakby z rozpędu dalej tworzyłyśmy coś nowego lub coś już zamówionego. Było to naprawdę cudne i intensywne doświadczenie, ale przede wszystkim dlatego, że otrzymałyśmy tak wiele wsparcia od rodziny i przyjaciół, że byli z nami na odległość (drogą telefoniczną, smswą i sygnałową) i na wyciągnięcie ręki (przy kawie i przy obiedzie), że mogłyśmy się podzielić tym co robimy, że poznałyśmy wiele ciekawych osób, które nas zainspirowały, że pojawiły się nowe perspektywy i przede wszystkim, że się wam podobało...

 

Kilka zdjęć z tego naszego nowego doświadczenia...

 

La última semana ha sido para nosotras como una especie de carrera... hemos estado preparando cada día nuestras creaciones para el mercadillo, que fue ayer… nuestras casas han estado llenas de lanas, hilos, pegamento, agujas que se han escondido no sabemos donde, trapillo, todo tipo de materiales, pero sobre todo de lo que más había eran emociones..,

Somos emocionales, así pues nos enfrentamos a esta tarea, muy positivamente con una pizca de estrés “como será, y que saldrá de todo esto?”.

Y ha sido así: todo el domingo hemos pasado en nuestro stand y no perdiendo el tiempo, la  inercia hacía que siguiésemos haciendo cosas nuevas o bien cosas ya encargadas. Verdaderamente ha sido una experiencia maravillosa e intensa, sobre todo porque hemos recibido tantísimo apoyo de nuestras familias y amigos, que han estado con nosotras en la distancia (vía telefónica, mensajes y llamadas) y en la cercanía (tomando café y comiendo), porque hemos podido compartir lo que estamos haciendo, porque hemos conocido gente muy interesante que nos ha inspirado, porque han surgido nuevas ideas y sobre todo porque os ha gustado…

 Unas cuantas fotos de esta nuestra primera experiencia…