Weekend ... Fin de semana ...

 

Ostatni tydzień był dla nas czymś w rodzaju biegu... przygotowywałyśmy codziennie nowe „kreacje” na targ, który miał miejsce wczoraj... nasze mieszkania były pełne włóczek, nici, kleju, guzików, igieł, które się nam gdzieś pozaszywały, zpaghetti, materialów przeróżnych, ale przede wszystkim czego było najwięcej to emocji... Jesteśmy emocjonalne, tak więc i do tego zadania tak podeszłyśmy, całkiem pozytywnie z nutką stresiku „jak to będzie i co z tego będzie?”. A bylo tak: całą niedzielę spędziłyśmy na naszym stoisku i nie tracąc czasu i jakby z rozpędu dalej tworzyłyśmy coś nowego lub coś już zamówionego. Było to naprawdę cudne i intensywne doświadczenie, ale przede wszystkim dlatego, że otrzymałyśmy tak wiele wsparcia od rodziny i przyjaciół, że byli z nami na odległość (drogą telefoniczną, smswą i sygnałową) i na wyciągnięcie ręki (przy kawie i przy obiedzie), że mogłyśmy się podzielić tym co robimy, że poznałyśmy wiele ciekawych osób, które nas zainspirowały, że pojawiły się nowe perspektywy i przede wszystkim, że się wam podobało...

 

Kilka zdjęć z tego naszego nowego doświadczenia...

 

La última semana ha sido para nosotras como una especie de carrera... hemos estado preparando cada día nuestras creaciones para el mercadillo, que fue ayer… nuestras casas han estado llenas de lanas, hilos, pegamento, agujas que se han escondido no sabemos donde, trapillo, todo tipo de materiales, pero sobre todo de lo que más había eran emociones..,

Somos emocionales, así pues nos enfrentamos a esta tarea, muy positivamente con una pizca de estrés “como será, y que saldrá de todo esto?”.

Y ha sido así: todo el domingo hemos pasado en nuestro stand y no perdiendo el tiempo, la  inercia hacía que siguiésemos haciendo cosas nuevas o bien cosas ya encargadas. Verdaderamente ha sido una experiencia maravillosa e intensa, sobre todo porque hemos recibido tantísimo apoyo de nuestras familias y amigos, que han estado con nosotras en la distancia (vía telefónica, mensajes y llamadas) y en la cercanía (tomando café y comiendo), porque hemos podido compartir lo que estamos haciendo, porque hemos conocido gente muy interesante que nos ha inspirado, porque han surgido nuevas ideas y sobre todo porque os ha gustado…

 Unas cuantas fotos de esta nuestra primera experiencia…

 

 

Silla... Krzesło...

¿Al final, qué es una silla? Depende mucho del valor que tenga para ti, puede ser simplemente una estructura donde sentarte…,  pero si a eso le unes alguna que otra hora de reciclaje, restauración y muchos mimos termina transformándose en un pedacito de ti, y por tanto ahora si que puede ser cualquier otra cosa, una mesilla, una estantería, la utilidad que tu le quieras dar, para muestra un botón...

 

Tak naprawdę czym jest krzesło? Wszystko zależy od tego jakie ma ono dla ciebie znaczenie, bo przecież może być tylko strukturą gdzie siadasz na codzień…. Ale jeśli do tej struktury dodasz jakąś godzinkę czy dwie recyklingu, restauracji i dużo pieszczot to po chwili zmienia się w kawałeczek ciebie i właśnie dlatego może stać się każdą inną rzeczą, stolikiem nocnym, półką, wszystkim czym chcesz… mały przykład takiej zmiany…

El principio.... Początek....

Después de un largo tiempo de pensamientos, reflexiones, miles de ideas, dudas y tiempo que pasamos en conversaciones matinales de café, chocolate y churros, conversaciones continuadas en nuestras comidas caseras (polaca, española… o la que sea), conversaciones nocturnas interminables con cenas y vino manchego, llegamos hasta el desván…

Empezamos desde el desván, desde arriba, desde los sueños, desde las ideas que surgieron en momentos menos esperados pero con los que siempre nos sorprendíamos una a la otra… Porque estoy en casa y de repente me llega una foto por whatsapp – una silla restaurada, preciosa… y resulta que Carmen simplemente tuvo una inspiración, y cuando ella se inspira, esto se vuelve muy pero que muy interesante… por eso aquí en el desván queremos dejar volar nuestra inspiración, creatividad y compartir todo eso lo que nos pellizca el alma, lo que desde hace un tiempo no nos deja tranquilas…

Por qué el desván… un desván es mágico, allí siempre hay algo por descubrir, algo que con el tiempo ha sido olvidado y cubierto de polvo, algo que sacas de una vieja caja y te traslada a otro momento, otra dimensión… uno puede escapar al desván, convertirse con ropa desechada en quién uno quiera ser, esconderse un rato del mundo…

Recuerdo todavía aquel desván en la calle Sejmowa, cuando era pequeña… en el desván todo era interesante, olía diferente… una vez estando allí, lo miras todo, empiezas a ojear, buscas, quieres ser el explorador de tesoros cubiertos por el tiempo… siempre con la esperanza de encontrar algo nuevo… en el desván también hay trastos, porque “esto todavía valdrá”… esta es nuestra frase ;)… porque de muchos trastos se pueden hacer cosas preciosas, por eso recogemos todo, cerramos los ojos y……….. soñamos…….. y creamos…………..

A nuestras ideas de alguna forma las cubrió el tiempo, por eso decidimos subir a nuestro desván, quitar el polvo del paso del tiempo que se ha asentado en nuestras ideas y sueños….

Deseamos a través de este blog dejar que os asoméis como a través una cerradura oxidada a nuestro Mundo… os invitamos a un viaje muy especial, a nuestro desván de los sueños….

Po długim czasie przemyśleń, refleksji, tysiąca pomyslów, wątpliwości, czasie, który spędzamy na rozmowach przy porannej kawie, czekoladzie i churros, przy domowym obiedzie (polskim, hiszpańskim… czy jakimkolwiek ) przy niekończących się kolacjach z winem z La Manczy, docieramy na strych…
Zaczynamy od strychu, od góry, od marzeń, od pomyslów, które pojawiały się w najmniej oczekiwanych momentach a którymi zawsze się wzajemnie zaskakiwałyśmy… No bo siedzę sobie w domu, nagle dostaję zdjęcie przez whatsapp – odrestaurowane super krzesło… a tu się okazuje, że Carmen po prostu miała natchnienie, a jak ona ma natchnienie to się robi bardzo ale to bardzo ciekawie… dlatego tu na strychu chcemy pozwolić fruwać temu natchnieniu, twórczości, podzielić się tym wszystkim co nam w duszy gra, a coś co od dłuższego czasu nie daje nam spokoju…
Dlaczego strych… strych jest magiczny, tam zawsze jest coś do odkrycia, coś co z czasem zostało zapomniane i przykryte kurzem, coś co wyciągasz ze starego kufra i przenosi cię w inny wymiar… na strych można uciec i za pomocą starych rzeczy stać się kimś innym, na chwilkę schować się przed światem….
Pamiętam jeszcze tamten strych na Sejmowej, jak byłam mała… na strychu było ciekawie, pachniało inaczej… a potem już jak tam jesteś to się rozglądasz, poszukujesz, chcesz być odkrywcą skarbów pokrytych przez czas… zawsze masz nadzieję że znajdziesz coś nowego…  na strychu tez czasami są graty, bo “to się jeszcze przyda”… to nasze motto ;)… bo z wielu gratów można zrobić piękne rzeczy, dlatego zbieramy wszystko, zamykamy oczy i……………….marzymy……………. i tworzymy……….
Te nasze pomysły też jakoś przykrył czas, dlatego postanowiłyśmy wejść na nasz strych, zdmuchnąć ten kurz czasu, który osiadł na pomysłach i marzeniach…
Chcemy poprzez ten blog pozwolić wam zajrzeć, jak przez dziurkę od klucza w nasz Świat … zapraszamy was w podróż na nasz strych marzeń…